“Vriendschap in een melodie, dat is harmonie”
Weekend Berlijn
18 t/m 21 juni 2010
Stad met veel gezichten, stad boordevol geschiedenis, stad van alle kleuren en volken, stad vol cultuur en van het goede leven, stad om graag te zijn… En we waren er graag......
Toen
we
vrijdagmorgen
om
6
uur
uit
Silvolde
vertrokken,
was
dat
met
een
gevoel
van
spijt
dat
we
niet
voltallig
konden
zijn
en
dat
Frank,
onze
dirigent,
en
Carla
op
het
laatste
moment
om
meer
dan
begrijpelijke
redenen
beslisten
niet
bij
hun
ernstig
zieke
dochter
vandaan
te
willen.
Met
Heinrich
Kuepers
als
chauffeur
brengt
de
bus
van
“Weltenbummler”
ons
naar
Berlijn
waar
we
klokke
3
aanschuiven
op
de
publieke
tribune
van
de
Bundestag.
Na
lesje
“staatsinrichting”
gaan
we
op
weg
naar
de
koepel
van
de
Reichstag
waar
we
een
prachtig
uitzicht
hebben
over
de
skyline
van
deze
metropool.
Ik
hoor
nog
de
vele
vragen
van
Willie
die
–
hoewel
al
eens
in
Berlijn
–
zoveel
nieuwe
indrukken
opdeed.
Na
de
eerste
kennismaking
met
de
stad
gaan
we
naar
hotel
“Excelsior”
en
we
beleven
dat
dit
inderdaad
op
een
paar
minuten
van
centrum-west
ligt:
een
prachtigonderkomen
en
praktische
uitvalsbasis
voor
ons
weekend.
Begin
van
de
avond
lopen
we
naar
restaurant
“Schweizerhof”
met
uitzicht
op
de
“Kaiser
Wilhelm
Gedächtniskirche”.
We
zitten
er
gezellig,
eten
heerlijk
en
beleven
een
intermezzo
met
een
muis.
Na
het
eten
gaan
de
meesten
naar
het
hotel,
enkelen
nemen
een
kijkje
bij
de
kerk
en
in
het
Europacenter.
Ze
zien
het
KaDeWe
van
de
buitenkant
en
lopen
door
de
Tauentzienstraße
langs
Bahnhof
Zoo
naar
het
hotel.“Wir
drinke
noch
ene
met”
en
zeggen:
“..het
was
een
gezellige
dag
en
gelukkig
hebben
we
de
regen
achter
ons
gehouden..”
Zaterdag
begroeten
we
in
de
ontbijtzaal
allereerst
Thea
en
Jan
die
ons
na
een
bruiloft
op
vrijdag
's
nachts
achterna
zijn
gereisd.
Fijn
dat
ze
er
zijn.
Nu
is
de
groep
“compleet”.
Die
groep
gaat
na
een
rijk
ontbijt
de
bus
in
voor
een
rondrit
door
de
stad.
Onze
gids
vertelt
over
de
geschiedenis
van
de
stad
met
zijn
naziverleden
en
veel
meer
nog
de
tweedeling.
Bij
het
museum
“Topographie
des
Terrors”
is
Rob
zo
druk
met
de
koffie
voor
iedereen
dat
hij
Maria
uit
het
oog
verliest.
Dat
gezicht
van
Maria
en
die
mond
die
even
vuur
spuugt.
Het
gevolg
is
natuurlijk
wel
dat
bij
de volgende
stops
om
Mariawordt
geroepen.
Als
we
bij
het
hotel
zijn,
hebben
we
de
highlights
gezien
en
weten
we
meteen
dat
we
niet
meer
dan
gesnuffeld
hebben
in
“das
Bilderbuch
Berlin”.
In
het
hotel
is
niet
veel
tijd
want
we
gaan
voor
de
lunch
weer
naar
restaurant
“Schweizerhof”
waar
voor
ons
een
tafel
is
gereserveerd
van
waar
we
Nederland-Japan
zien.
Aan
onze
tafel
is
oranje
de
hoofdkleur
en
Nederland
wint.
Geen
leedvermaak
van
de
Duitsers
zoals
wij
die
op
vrijdag
hadden
toen
Duitsland
van
Servië
verloor.
Enig
tandengeknars
slechts
bij
de
gemeentewerkers.
Zij
zijn
in
hun
oranje
pakken
aan
het
werk
en
reageren
wat
chagrijnig
op
Robs
dank-je-wel
omdat
ze
vanwege
de
overwinning
van
het
Nederlands
elftal
de
kleur
van
hun
kleding
hebben
aangepast.
Na
het
voetballen
gaat
ieder
zijn
eigen
gang:
sommigen
waren
al
op
weg
gegaan
naar
de
Ku'damm
waar
de
G-Parade
voorbij
kwam.
Mooi
was
het
te
horen
hoe
verschillend
mensen
deze
vorm
van
exhibitionisme
beleefden:
in
de
woorden
van
Johan
en
Martien
klonk
de
verbazing
bij
hun
nieuwsgierigheid.
Frans
L.
liet
zijn
afkeer
blijken
“dit
staat
heel
ver
van
mijn
waarden”.
Als
we
's
avonds
in
de
bus
stappen
om
in
het
Nicolai
Viertel
te
gaan
eten,
komen
in
de
bus
de
verhalen
over
de
invulling
van
de
tijd.
Meest
bezocht:
KaDeWe
en
dan
met
name
de
6
de
etage,
de
levensmiddelenafdeling.
In restaurant
“Zur
Gerichtslaube”
zitten
we
aan
een
lange
tafel
die
binnen
de
kortste
keren
vol
drank
staat.
Nog
zien
we
de
beelden
voor
ons
van
het
“
Großes
Berliner
Pökeleisbein"
dat
Gerri
en
Martien
voorgeschoteld
krijgen.
Even
denken
we
aan
“verstoppertje
spelen”.
Aan
het
eind
van
de
avond
zingen
we
en
etaleert
Frans
L.
zijn
talent
als
dirigent.
Leuk
nog
even
door
de
verlichte
stad
te
rijden
en
dan
nog
een
afzakkertje.
Zondag
brengt
een
van
de
hoogtepunten
van
het
weekend.
Wij
zingen
de
„
Tauf-
und
Abendmahlsgottesdienst“
in
de
Trinitatiskirche
Berlin-Charlottenburg
.Voor
de meesten
van
ons
was
het
de
eerste
kennismaking
met
een
protestantse
liturgie.
Op
de
koorzolder
en
met
de
hulp
van
de
organist
zingen
we
onze
liederen
die
een
mooie
aanvulling
vormen
op
een
avondmaalviering.
In
kleine
kring
rond
Frans
L.
“hangen
wij
aan
zijn
hand”.
We
zijn
er
best
trots
op
dat
het
zo
mooi
klinkt.
Na
de
viering
blijven
we
nog
een
poos
om
met
pfarrer
Huter-Wolandt
en
de
mensen
van
de
Trinitatisgemeente
koffie
te
drinken
en
te
eten
van
de
brunch
die
ze
hebben
voorbereid.In
de
middag
maakt
ieder
zijn
keuze
voor
een
activiteit.
Een
aantal
maakt
een
rondvaart
op
de
Spree
en
het
Landewehrkanal,
de
anderen
stappen
uit
bij
de
Berliner
Dom
voor
museumbezoek
en
een
wandeling
tussen
de
linden
richting
Brandenburger
Tor
en
Holocaustmonument.
Geweldig
is
het
te
horen
hoe
ieder
op
zijn
eigen
manier
geniet
van
de
gemaakte
keuzes. Het
avondprogramma
is
gauw
verteld,
want
voor
een
3
de
keer
eten
we
in
het
“Schweizerhof”
waar
naast
grote
borden
eten
ook
bescheiden
porties
worden
geserveerd:
raken
we
vol?
In
ieder
geval
is
iedereen
vol
enthousiasme
over
het
weekend
tot
nu
toe.
Tegen
alle
bange
voorgevoelens
van
Heinrich
rijden
we
maandagmorgen
probleemloos
naar
Magdeburg
waar
we
onder
begeleiding
van
een
gids
door
de
stad
rijden
en
wandelen.
Magdeburg
blijkt
een
mooie
stad
die
vooral
in
de
laatste
10
jaar
een
ander
aanzien
heeft
gekregen
omdat
de
plattenbau
huizen
uit
de
DDR-tijd
zijn
gerenoveerd
en
het
oude
culturele
erfgoed
fraai
is
gerestaureerd.
Uiteraard
krijgen
we
uitleg
over
de
beroemde
Magdeburger
halve
bollen
maar
voor
ons
is
de
rondleiding
in
de
Dom
het
hoogtepunt:
een
prachtige
kerk.
Heel
mooi
klinkt
hier
het
“Otsje
Nas”
en
prachtig
is
het
Maria
toe
te
zingen.
Nadat
velen
onder
ons
bij
het
“Hundertwasserhaus”kennis
hebben
gemaakt
werk
van
de
gelijknamige
architect,
genieten
we
de
koffie
met
een
broodje,
want
eenmaal
terug
in
de
bus,
rest
de
lange
zit
van
de
thuisreis.
Als
we
elkaar
bij
Manfred
en
Erica
danken
en
afscheid
nemen,
verrast
Heinrich
ons
met
zijn
accordeon.
Een
chauffeur
die
niet
alleen
meedenkt,
maar
ook
meeleeft
en
-speelt.“Auf
wiedersehen”
klinkt
het
in
Silvolde. Dat mag van ons zo zijn, waar en wanneer dan ook.
We herinneren ons een prachtig weekend.