Weekend Berlijn 18 t/m 21 juni 2010 

Stad met veel gezichten, stad boordevol geschiedenis, stad van alle kleuren en volken, stad vol cultuur en van  het goede leven, stad om graag te zijn…  En we waren er graag......  Toen we vrijdagmorgen om 6 uur uit Silvolde vertrokken, was dat met een gevoel van spijt dat we niet voltallig  konden zijn en dat Frank, onze dirigent, en Carla op het laatste moment om meer dan begrijpelijke redenen  beslisten niet bij hun ernstig zieke dochter vandaan te willen. Met Heinrich Kuepers als chauffeur brengt de  bus van “Weltenbummler” ons naar Berlijn waar we klokke 3 aanschuiven op de publieke tribune van de  Bundestag. Na lesje “staatsinrichting” gaan we op weg  naar de koepel van de Reichstag waar we een prachtig  uitzicht hebben over de skyline van deze metropool. Ik  hoor nog de vele vragen van Willie die – hoewel al eens in  Berlijn – zoveel nieuwe indrukken opdeed. Na de eerste  kennismaking met de stad gaan we naar hotel “Excelsior”  en we beleven dat dit inderdaad op een paar minuten van  centrum-west ligt: een prachtigonderkomen en praktische  uitvalsbasis voor ons weekend. Begin van de avond lopen  we naar restaurant “Schweizerhof” met uitzicht op de  “Kaiser Wilhelm Gedächtniskirche”. We zitten er gezellig,  eten heerlijk en beleven een intermezzo met een muis. Na  het eten gaan de meesten naar het hotel, enkelen nemen  een kijkje bij de kerk en in het Europacenter. Ze zien het KaDeWe van de buitenkant en lopen door de  Tauentzienstraße langs Bahnhof Zoo naar het hotel.“Wir drinke noch ene met” en zeggen: “..het was een  gezellige dag en gelukkig hebben we de regen achter ons gehouden..” Zaterdag begroeten we in de  ontbijtzaal allereerst Thea en Jan die ons na een bruiloft op vrijdag 's nachts achterna zijn gereisd. Fijn dat ze  er zijn. Nu is de groep “compleet”. Die groep gaat na een rijk ontbijt de bus in voor een rondrit door de stad.  Onze gids vertelt over de geschiedenis van de stad met zijn naziverleden en veel meer nog de tweedeling. Bij  het museum “Topographie des Terrors” is Rob zo druk met de koffie voor iedereen dat hij Maria uit het oog  verliest. Dat gezicht van Maria en die mond die even  vuur spuugt. Het gevolg is natuurlijk wel dat bij de volgende stops om Mariawordt geroepen. Als we bij  het hotel zijn, hebben we de highlights gezien en  weten we meteen dat we niet meer dan gesnuffeld  hebben in “das Bilderbuch Berlin”. In het hotel is niet  veel tijd want we gaan voor de lunch weer naar  restaurant “Schweizerhof” waar voor ons een tafel is  gereserveerd van waar we Nederland-Japan zien.  Aan onze tafel is oranje de hoofdkleur en Nederland  wint. Geen leedvermaak van de Duitsers zoals wij  die op vrijdag hadden toen Duitsland van Servië  verloor. Enig tandengeknars slechts bij de  gemeentewerkers. Zij zijn in hun oranje pakken aan  het werk en reageren wat chagrijnig op Robs dank-je-wel omdat ze vanwege de overwinning van het  Nederlands elftal de kleur van hun kleding hebben aangepast. Na het voetballen gaat ieder zijn eigen gang:  sommigen waren al op weg gegaan naar de Ku'damm waar de G-Parade voorbij kwam. Mooi was het te horen  hoe verschillend mensen deze vorm van exhibitionisme beleefden: in de woorden van Johan en Martien klonk  de verbazing bij hun nieuwsgierigheid. Frans L. liet zijn afkeer blijken “dit staat heel ver van mijn waarden”. Als  we 's avonds in de bus stappen om in het Nicolai Viertel te gaan eten, komen in de bus de verhalen over de  invulling van de tijd. Meest bezocht: KaDeWe en dan met name de 6 de etage, de levensmiddelenafdeling. In restaurant “Zur Gerichtslaube” zitten we aan een lange tafel die binnen de kortste keren vol drank staat. Nog  zien we de beelden voor ons van het “ Großes Berliner Pökeleisbein" dat Gerri en Martien voorgeschoteld  krijgen. Even denken we aan “verstoppertje spelen”. Aan het eind van de avond zingen we en etaleert Frans L.  zijn talent als dirigent. Leuk nog even door de verlichte stad te rijden en dan nog een afzakkertje. Zondag  brengt een van de hoogtepunten van het weekend. Wij zingen de „ Tauf- und Abendmahlsgottesdienst“ in de  Trinitatiskirche Berlin-Charlottenburg .Voor de meesten van ons was het de eerste kennismaking  met een protestantse liturgie. Op de koorzolder en  met de hulp van de organist zingen we onze liederen  die een mooie aanvulling vormen op een  avondmaalviering. In kleine kring rond Frans L.  “hangen wij aan zijn hand”. We zijn er best trots op  dat het zo mooi klinkt. Na de viering blijven we nog  een poos om met pfarrer Huter-Wolandt en de  mensen van de Trinitatisgemeente koffie te drinken  en te eten van de brunch die ze hebben  voorbereid.In de middag maakt ieder zijn keuze voor  een activiteit. Een aantal maakt een rondvaart op de  Spree en het Landewehrkanal, de anderen stappen  uit bij de Berliner Dom voor museumbezoek en een wandeling tussen de linden richting Brandenburger Tor en  Holocaustmonument. Geweldig is het te horen hoe ieder op zijn eigen manier geniet van de gemaakte keuzes. Het avondprogramma is gauw verteld, want voor een 3 de keer eten we in het “Schweizerhof” waar naast  grote borden eten ook bescheiden porties worden geserveerd: raken we vol? In ieder geval is iedereen vol  enthousiasme over het weekend tot nu toe. Tegen alle bange voorgevoelens van Heinrich rijden we  maandagmorgen probleemloos naar Magdeburg waar we onder begeleiding van een gids door de stad rijden  en wandelen. Magdeburg blijkt een mooie stad die vooral in de laatste 10 jaar een ander aanzien heeft  gekregen omdat de plattenbau huizen uit de DDR-tijd zijn gerenoveerd en het oude culturele erfgoed fraai is  gerestaureerd. Uiteraard krijgen we uitleg over de beroemde Magdeburger halve bollen maar voor ons is de  rondleiding in de Dom het hoogtepunt: een prachtige kerk. Heel mooi klinkt hier het “Otsje Nas” en prachtig is  het Maria toe te zingen. Nadat velen onder ons bij het “Hundertwasserhaus”kennis hebben gemaakt werk van  de gelijknamige architect, genieten we de koffie met een broodje, want eenmaal terug in de bus, rest de lange  zit van de thuisreis. Als we elkaar bij Manfred en Erica danken en afscheid nemen, verrast Heinrich ons met  zijn accordeon. Een chauffeur die niet alleen meedenkt, maar ook meeleeft en -speelt.“Auf wiedersehen” klinkt  het in Silvolde. Dat mag van ons zo zijn, waar en wanneer dan ook. We herinneren ons een prachtig weekend.